Hæ hæ...
Flugið gekk betur en seinast, fékk enga verki í kviðinn en var bara mjög þreytt eftir flugið. Þegar ég kom heim þá lagði ég mig og síðan fórum ég og Veigar og Garðar í mat til Hörpu og Stebba um kvöldið. Sátum hjá þeim að verða hálf eitt. Í dag var sofið vel út og svo náðum við í Garðar og við röltuðum niðrá Carl Johans... ég og Veigar vorum að reyna að láta hann kaupa barnaföt fyrir litla Babyið hans og sögðum að hann gæti alveg sagt okkur kynið, hún Magga væri hvort sem er að fara að eiga eftir nokkra daga. En hann sagði ekkert og lét sko ekki plata sig :) Síðan á leiðinni heim byrja ég að fá þessa skrítna tilfinningu í ulliðinn og puttana og skildi ekkert hvað þetta var... Þegar ég leit síðan á puttana þá voru þeir þrefaldir... ég fékk ekkert smá mikinn bjúg og þrýsting í hendurnar og bara alla líkamann. Ég flýtti mér heim úr sólinni og fór að drekka vatn. Ég er aðeins skárri núna, sem betur fer.
Við fengum okkur síðan pizzu í matinn og skutluðum síðan Garðari útá lestarstöðina því hann var á leiðinni heim... en síðan hringdi hann í okkur þegar hann var kominn útá völl og þá var 6 tíma seinkun á vélinni þannig að hann tók lestina aftur til okkar og Veigar og hann sitja núna í tölvunni.
En það er fínt að vera komin heim aftur... úr stressinu heima á Íslandi. Seinasta kvöldið var mjög fínt. Við stelpurnar í saumó fórum á Caruso og fengum þennan æðislega mat þar. Síðan fórum við á Ara í Ögri og sátum þar og spjölluðum meira. Takk fyrir æðislegt kvöld stelpur mínar. Svo þegar ég var að kveðja Hörpu þá fannst mér svo skrítið að næst þegar ég sé hana þá verður hún orðin mamma, með tveggja mánaða krúsídúllu.
En ef einhver veit hvernig hægt er að losna við bjúg... eða minnka hann aðeins endilega látið mig vita, mér líður einsog ég sé að springa!!!
Kv. Íris